ละหัวลมอ่วยอ้ายบอกว่าสิโงโค้ง มอหินขาวให้ถ่าพี่
ล่ะนั่งเบิ่งดาว ลมหนาวพัดวีวี่ ฮอดปลายปี
ว่าสิมาอีกครั้งยังจำได้แหน่บ่น้อ
หรือมีใหม่ไปนัดพ้อ ลืมหลานพ่อพญาแล
ภูแลนคาอ้ายบ่แว่ ตั๋วคนคอยถ่าเก้อ
สัญญาไว้ แม่นบ่จำ แท้น้อชาย ลืมไวแท้
คนคอยเหม่อลอยหัวใจเหน็บหนาว
สาวหมอหินขาว ผู้บ่าวลืมกันละบ้อ คนบอกให้จำ
ทุกคำสัญญาให้รอ รอรอรอ บ่ติดต่อเงียบหายไปเลย ...
อ้ายเอ๋ยคนคอยมันท้อ ยืนเบิ่งผาน้ำตาคลอ
หวังพ้อหน้าคนคุ้นเคย หัวใจลอย คอยถ่าเหงาจังเลย
สายลมเอยไปเอิ้นผู้บ่าว คืนมาหาแหน่
ใจมันแย่ คนคอยอ่อนแอ ทางอ้ายมิดหมี่
เงียบอี่หลีติดต่อบ่ได้ คนถ่าฮำฮอน มีผู้ช้อนพ้อใหม่ลืมหลัง
ยังมีหวังแหน่บ่ฮักเฮาสอง หรือให้มองทางเก้อ...
ดนแล้วเด้อ ดนแล้วเด้อ ที่อ้ายเงียบไป
สาวมอหินขาว บ่แม่นที่ใช่ ในใจละบ้อ
กอดอกหนาว แนมทางผู้บ่าว คนถ่ามันท้อ
มีใหม่อ้ายบ่คิดต่อ ลืมหลานพ่อแลคนคอย
ฮอยฮักสองเฮา นั่งหยอกเย้าอยู่ผาหัวนาค
หวานกันบ่น้อย นอนเบิ่งดาวลมพัดวอยๆ
ทุกที่มีร่องรอย ฮอยจำฮักเฮาย้ำเตือน
วันปีเคลื่อน ใจคนลบเลือน บ่จำฮอดควมเก่า
สิมีเฮาเคยเว่าแต่กี้ เดี๋ยวนี้บ่เห็น
แค่ของเล่นชั่นบ้อพ่อคนดี หรือมีฮักผู้ใหม่มาแทนน้อง
ยืนมองเมฆลอยผ่าน มอหินขาว
ลมหนาวพัดวอยๆ เหงาหงอยใจ
ผู้บ่าวเอ๋ย ไปชื่นเชยผู้สาวใด รู้บ้างไหม
อยู่มอหินขาว มีคนคอย
ใจลอยอยู่ผาคอยเก้อ นัดเจอบ่เห็นผู้บ่าว
มอหินขาวมันเหงามิดม้อย คอยอ้ายบ่ต้าวคืน
ใจขมขืนถืกคนลวงฮัก
แกงกันคักตั๋วให้คิดต่อหรือลืมคนรอ ละบ้ออ้าย